Mama dank je

Als klein meisje was je door een vereelijke ziekte vaak zo alleen...
Waar moest je met je leventje toch heen?

Je werd gedwongen om je tegen de harde buitenwereld te verweren...
Maar voortdurend bleven mensen je bezeren...

Zo vaak ben je omgekomen in terecht verdriet...
En vroeg je je af:
Waarom is er niemand die het ziet.....?

Antwoorden op je vragen kan ik je niet geven....
Slechts meldt ik je dat jij sinds ik je leerde kennen een enorme verrijking bent van ons leven....

Je verzacht de vreselijke pijnen die het leven bij mij achterlaat....
moeder,vriendin,oma,'t is niet de naam die je eraan geeft,maar de blik op je gelaat....

Je warme liefde voelt als de heerlijkste deken..
Daarom is onze ontmoeting geen toeval,maar voor mij een teken...

Ook voor mij is het levensvlammetje regelmatig bijna gedoofd...
Maar in oprechte liefde heb ik altijd geloofd....