heden en toekomst papa

Ik was jong, verbittert en boos op alles, want, waarom zij wel maar had ik geen papa?
Waarom liet je ons in de steek ? ik zou dit nooit gaan snappen.
Bijna elke dag zag ik kleine meisjes lopen met hun vader, toen ik jonger was draaide ik me weg wanneer ik hun naderde. Ik wou toen dat ik zo’n vader had. Want als kleine meid wist ik niet wie mijn papa was. Ik hoopte altijd dat papa en mama weer samen zouden komen. Maar ik wist dat dat nooit gebeuren zou. Ik wou dat ik toen een echte vader had. die me hand pakte wanneer ik bang was. Me tegenhield wanneer ik weg rende. Tegen me vertelde dat ik zijn prinsesje was of ben. En als ik het even allemaal niet meer wist. Maar die vader heb ik nooit gehad.
“ik ben je papa” dat zul je nooit roepen, dat zal je nooit uit jezelf zeggen. En met de tijd probeer ik grenzen te leggen. Me hele leven heb ik gewacht op het juiste moment om te vertellen hoe ik me hierover voel. Ik heb geprobeerd je te vertellen dat ik je nodig ben! En dat ik eigenlijk nog maar een kind ben zonder papa, zonder jou !
We hebben nu wel contact, maar het zou nooit worden zoals ik altijd hoopte hoe het werd. Want veel moet van mijn kant komen, en soms voelt het net alsof je geen intresse in me hebt. Ik zou soms zo graag willen weten hoe je nu werkelijk over mij denkt. En hoe het allemaal was gegaan als ik je wel van kleins af aan had gekend. Maar dat is een vraag waar ik nooit een antwoord op zou hebben. Soms mis ik het gewoon een normaal gezellig gezin, met mama en papa. Ik zou hiervan alleen kunnen dromen. Deze wens zou voor mij nooit meer uitkomen. Dit is het moeilijkste wat een kind kan mee maken. Nu dat ik ouder ben en het langzaam aan accepteer dat het nooit zou worden zoals ik het graag wou en onze band weer probeer op te bouwen, want soms lijk je gewoon een vreemde voor me. Ik ken je niet zo goed en weet niet hoe je reageert op dingen. Ik zou zo graag hebben dat we een goeie band kregen. Het heeft me al goed gedaan dat je me dingen hebt laten lezen over eerder, hoe het is gegaan met de scheiding tussen jou en mama. Ik weet nu hoe het verhaal in elkaar zit en ik heb het al kunnen accepteren waarom dingen zijn gegaan zoals ze gegaan zijn,. Maar ik vindt het nog altijd lastig, en dat zou ik ook altijd wel blijven houden. Ik ben nu al 18 jaar, ja papa je kleine meid is nu al groot. En je wou graag helpen bij de opvoeding van je dochter, maar dat wou mama niet. Ik weet dat dit je ook heel veel pijn heeft gedaan, maar dingen zijn gegaan zoals ze gegaan zijn, en ik wil zeggen ondanks alles wat we hebben meegemaakt en wat ik denk ben ik wel blij dat ik mijn PAPA nu weer zie. En stiekem kan ik wel zeggen dat ik trots op je ben, hoe je de dingen hebt aangepakt. En dat je nu de band wil verbeteren tussen ons.

Dikke kus je dochter.