vorige gedicht
vorige gedicht
eenzaam
In de storm loopt een clown, geduwd door de wind.
De wind die om haar ruist en suist
waar is je kind, waar is je kind.
Een clown met verdrietige ogen en pijnlijke lach
met van binen verdriet, omdat ze haar kinderen niet zag.
De clown met een masker van neus en grime, loopt
grotesk gestuwd en begeleid door de wind
"waar is je kind" DOOR NAAR HET EINDE.
Reacties op ‘eenzaam’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!