vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
XTC maakt je kapot
Ik kan het niet bevatten, voel me meer dan slecht.
Ik hield mijn ogen gesloten, maar shit dit is echt.
Mijn lichaam gestorven, drugs in mijn lijf.
Is het moment dan echt gekomen, dat ik hier niet meer blijf.
Met tranen over mijn wangen, alles doet pijn.
Ik wil dat het over is, ik wil er niet meer zijn.
Bij elke traan die valt, groeit mijn schulgevoel.
Xtc maakt mijn leven kapot, nee dat is niet wat ik bedoel.
Shit, ik laat de xtc praten.
Ik wil er wel vanaf, maar ik durf het niet te laten.
Help me, wat moet ik nou doen.
Ik denk terug aan mijn ouders, neem me terug, terug naar toen.
Reacties op ‘XTC maakt je kapot’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!