geen hou vast

soms zit ik voor de raam starend naar buiten
ik zie de wereld langzaam voorbij gaan
soms voelt t alsof t al over is
me onzekerheden eten me op van binnen
de wereld hangt aan me schouders
ik val om want zelf heb ik geen hou vast
tranen die ik proef spreken boekdelen
gevoel die haast niet is te beschrijven
emoties die elkaar overmeesteren
verdriet die in zichzelf verdrinkt
haat die in t hart brand
de zwakte drukt op me knieeen
dingen wat niemand ziet.