Het masker

Een masker van staal op mijn gezicht,
schrijf t van me af in een gedicht.
Gesmeed in woede, gehard in pijn.
Oh kon ik nu maar bij haar zijn.

Een masker van staal op hoe ik mij voel,
misschien weet je precies waarop ik doel.
De woede vol hitte, de pijn vol kou.
Ik denk alleen nog maar aan jou.

Een masker van staal over mijn snuit,
ik probeerde het en vroeg je mee uit.
Door woede gekleurd, door pijn gevormd.
Afgewezen waardoor t van binnen stormt.