gespeelde vrolijkheid

vol gemaakte poespas
overdreven lachend
komt ze binnen
niet wetend waarmee te beginnen
bergt ze haar tas op

volle rode lippenstift
maskeren haar bleke lippen
haar ogen lijken niets te zien
haar energie drijft de kamer binnen

alles valt stil
zelfs de kat vlucht dit keer niet
ze lijkt het niet te zien
of vergis ik me

wat gaat er schuil
achter haar masker
nooit weet ik wat ik aan haar heb
als ik voorzichtig een poging waag
met een enkele vraag
keert ze zich om

het doet me pijn
waarom wil ze zo zijn?
waarom weert ze elke toenadering af?

respect is me bijgebracht
eigenlijk weet ik niet waarop ik wacht
of toch wel
is het gewoon allemaal spel
om haar ware aard te maskeren

weet je,
ik laat je
maar weet ook
dat ik om je geef

Liefs,
Marill.