vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Rouveen
Een dorp dat bij Staphorst hoort,
maar dan wil ik wel even kwijt,
wij leven niet meer in 1600,
maar gaan ook mee met de tijd.
Men ziet hier grote boerderijen,
vrouwen nog in klederdracht,
sommigen lopen nog op klompen,
en dat doen ze iedere dag.
Het paard en wagen is verdwenen,
men reist hier met allerlei soorten vervoer,
zie je een grote trekker met grote wagens,
dan is waarschijnlijk toch een boer.
Rouveen, het dorp waar ik ben geboren,
een gemeenschap die met elkaar meeleeft,
daar wil ik voor altijd blijven wonen,
één grote familie bij verdriet en bij een feest.
Ingezonden door
Geplaatst op
16-10-2013
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dorp Familie Klederdracht Klompen RouveenReacties op ‘Rouveen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!