vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Soms omhelst de angst mij
Soms omhelst de angst mij
En wordt alles minder vrolijk en blij
Mama zijn bevalt me zo goed
Ondanks die rare genen in mijn bloed
En dan omhelst de angst mij
Mijn lijf voelt zich daar naar bij
Ik streef naar liefde en geluk
Maar van binnen is het soms een beetje stuk.
Dan omhelst de angst mij
Maar daardoor voel ik me ook vrij
Niet gericht op alleen het goede
Maar ook wanhoop, verdriet en woede
De angst zorgt voor balans
Zodat ik de keuze heb, de kans.
Reacties op ‘Soms omhelst de angst mij’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!