De Brahmaputra

Diep valt de mens van alle nachten, slaapt in
opent zich een wereld, het leven toebereid.
Er zweeft wier op de zwarte hellestrijd,
de grens van het eeuwig duister hersenspin.

Reist een vis op de Brahmaputra, zwanger
om geofferd te worden aan de gieren
en barensnood op vleugels hoog te vieren.
Waant de geest zich vrij en vreest niet langer.

(Tussen de lakens kwijlt de mondhoek rustig
de sloop nat.) Fluistert de wind door het dal
de slaapdoden luisteren, wachten overal
op …, laat maar, het licht, alles is toekomstig.

guido van geel