1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Uur 0

Het was de vrije zaterdag
De stille basisschool lag
Te bekomen in de regen
Geen mens in velden of in wegen
Niets op plein of op de stoep
Geen lach noch een kinderroep
Buiten,
Binnen gaat een zoemer
Nu een wezenloze urennoemer
De conciërge die het vergat
Zijn plicht die hij hier had
Het apparaat te laten stoppen
Door te roeren de juiste knoppen
Een sluimering heeft verstoord
Van voorbije zaken ongehoord
Het gebouw is uitgetreden
Overlatend aan een ver verleden
Flikkert een lichtje aan de muur
Een ongewoonheid op dit uur
Waar geen meesters gaan en komen
Noch kinderen zijn om tot rust te tomen
Maar wel in ieder klaslokaal
Maakt dit knipperend lichtsignaal
Dat de leidingen gaan ruizen
En de warmte tikt in de buizen
Binnen,
Buiten valt de regen neer
In een mistroostig hondenweer
En op de verre, grijze velden
Laat geen scheids zich snerpend gelden
Een leegte heeft zich uitgedijd
Als een schimmel uit de school verspreid
Gemaakt de wereld doods verlaten
Zelfs door de natte straten
Fietst geen jongen van de krant
Noch een oude naar zijn groenteland
Buiten,
Binnen gaan de deuren open
Te horen is geluid van eertijds lopen
En echo’s van bord en krijt
Gedrag en ijver en noest de vlijt
Dan een angst stroomt door de gangen
De klassen verstommen, zijn bevangen
Van de hoogste macht, ooit directeur
Gaat zoekend langs van deur naar deur
Een golf rolt voort van orgastisch vrezen
Doorsiddert ieders diepste wezen
Hij zal haar vinden stap na stap
Waar ejaculeert zijn genadeklap.
Stopt plots een nooit te horen hijgen
Een stilte daalt, afwachtend zwijgen
Op wie viel het geworpen lot
En wie blijft gespaard deze keer, tot
Een kreet klinkt van diep beneden
Waar de wet werd overtreden
Door de juffrouw van de eerste klas
Die toen ineens verdwenen was
Haar plots virginaal verdwijnen
Om matriarchaal te gaan verkwijnen
Binnen,
Buiten aan de horizon
Kiert in de verte een lage avondzon
En rijdt heel gewoon de trein
Van hier naar daar van mijn naar dijn
Er is helemaal niets gebeurd
Geen verloren dag hoeft betreurd
Oud heeft voor zijn jonge sla gezorgd
En jong de krant op tijd bezorgd
De school ligt stil en stom
Niemand komt de hoek daar om
Buiten,
Binnen rolt van de onderlat
Een krijtje op zaterdag en dat is dat.

Guido van Geel

Nijhoff vrij nagevolgd.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

' Er meer dan wij kunnen begrijpen', zei de oude geleerde en alles is een gedachte legde dat duidelijk uit.

Geef uw waardering

Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Guidovangeel Martinusnijhoff Uuru

Reacties op ‘Uur 0’

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Uur 0