verleden&heden

Het is donker om haar heen
geen enkel lichtpuntje
nergens een plek om te kunnen schuilen
Nee geen..
langzaam loopt ze door
onderweg komt ze mensen tegen
even blijven ze staan
Om dan vervolgens hun eigen weg in te slaan
ze laten haar achter in de kou
niemand komt haar achterna
niemand weet meer dat ze besta
eindelijk komt ze bij een verlichte plek
haar hart is koud haar ogen branden
dan roep ze uit
waarom was er niemand voor mij
wat heb ik gedaan
dat ik nu lij
geen antwoord
Ze heft haar hoofd en ziet jou staan
Haar ogen zijn als kolen
Haar woorden als zwaarden
ga weg van mij ik kan het niet aan
om jou ook verloren te zien gaan
ze draait zich om en verdwijnt
zo loopt ze al
haar hele levenspoor
niemand komt echt in haar hart
Niemand kent echt haar problemen
laat mij gaan
dan zal ik gelukkig
weer staan!