Passie met Pasen

De klokken beieren, de bomen krijgen blad
ik zie het gezeefde licht weer door de takken schijnen
ineens wil ik nu weg uit de drukke stad
in een boot tussen het rivierriet verdwijnen.

Met Pasen koesteren we die hemelse stilte
het is voor mij niet het feest van het Kruis
Wij ontdoen nu onze harten van kilte
geen woorden van haat, geen stem voor ‘t gespuis

Geen tijd meer voor de waan die ons griefde
met onze handen koesteren we elkaar
in deze nieuwe lente is er weer de liefde
de kracht daarvan maakt ons onscheidbaar.

zie ook: www.josevanrosmalen.nl