De Kievit

Een kievit duikelde door de lucht
en riep telkenmale zijn naam vol vuur
en vloog als een jongleur in vrije vlucht
door zijn hele lieve lentekuur

de zon scheen en witte wolken dreven
in de blauwe hemel, met alleen
nog een leeuwerik vol tierend leven
dansend daarboven en doorheen

en het droge riet van het jaar tevoren
wuifde met de leeg gewaaide pluimen
ritselend in het windje net te horen
onder van de peppels de nog kale kruinen

naar…kom, genoeg van deze lentezang
zo mooi is het roepen en tierelieren niet
het is slechts strijd uit drift en drang
om dood of leven, wat je zingen ziet

maar de vossen, wezels en de kraaien
en allerlei groen gelaarsde heren
laten zich daardoor niet paaien
daarvoor moet hij lamlendig simuleren

Guido van Geel