vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Onmacht
Eenzame tranen, vergaan in de wind.
Een storm die woed, de onmacht begint.
Emoties slaan tegen een rots te klater.
Het zijn verdwijnt, zoals een rimpel in het water...
M. v. Tilborgh - 04-05-2014
Reacties op ‘Onmacht ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!