Een eschatologisch fenomeen

Uit het 'Absurdistisch universum'

Waar de grotten druipen in het lichtloos wit
slinken de kolommen de eeuwen tot een puinhoop
en plots storten de ruimten in hun zichtloos git
onder de voeten van een schuwe misantroop

Een keten van skeletteren vol vliegenbroed
wacht deze niets vermoedende wandelaar
en gaat zijn ontbindend koopcontract tegemoet.
Voor de maaltijd is alles gedekt, gepoetst en klaar.

In het bos met de struiken gonst gewoon de zomer
omwille bloed te zuigen uit wat daar grazend gaat
Voor een onverlaat die als de korrel in een glazen loper
viel en de adelaar zijn varens sloot, is het nu te laat.

7 mei 2013, Guido van Geel