Zwijg stil

Als driest verdriet
doemt het op en stapt
recht door zee
het nietsvermoedende in,
het hijgt en briest,
krijst woorden langs
zwijgende oren,

Wat valt er te zeggen,
het gesprokene
vervliegt in kluisters,
laat de vleugels
van de vuurvlinder
ironisch verbrand achter,
vergeet zijn pracht,

Naakt zindert het na,
wiegt zichzelf blind.