verloren edelgoud

eer gij gekomen zijt ben ik gegaan
in stof en beenderen ben ik te vinden
maar zoek mij niet ik hoef gene beminden
schand en eerroof heb ik gedaan

Den Vlaamsche heere heb ik uit ’t graf gelicht
en uitvoerig heb ik hem beticht
verdwaasd door extreme idealen
verblind door anti-christianen

Meer zonde heb ik op mijn geweten
door zijn dierbaar sierraad te vervreemden
’t was klein maar edelgoud
zijn zielenrust dat liet me koud

Geen nacht krijgt me nog gesust
als vloek en hel mij naarstig kust
wat heb ik toch gedaan
waarin heb ik toch berust?

Zijn graf kan ik niet meer reiken
verwoest in duizend stukken op den bergen

’t Kapelleken aan zijn burg in ’t houtsche land
daar zal ik mijn rust weder werven

’t is onvoldoende ben ik gewaar
maar mijn eind is reeds beslist
goede mens, breng snel dit stuk kostbaar
naar de plaats waar ooit gekist