Eerste schooldag

Het begon bij een ooievaar,
en eindigde met een parkeerboete
voor het vliegend tapijt op de stoep.

We willen allemaal de beste zijn,
ten kosten van alles en iedereen
zal de mensheid triomferen,
zal de mens zichzelf eren,
tot we allemaal te goed zijn.

Stellen we er ons dan geen vragen bij
of het wel oke is,
om iedereen in kooien te steken
van lager naar middelbaar en hoger,
God kan het zo toch niet bedoeld hebben?
Voorbestemd leven,
alsof het een treintraject is
met eindbestemming dood.

We groeien op in een wereld waar
niets nog goed genoeg is
en dingen gemaakt worden om
kapot te gaan.

Wij zijn gemaakt om kapot te gaan,
sommigen gewoon vroeger dan anderen.

Al zou ik er voor je zijn als je kapot ging,
vielen mijn scherven eerder,
ik kon je niet geven wat ik niet bezat,
zelfvertrouwen is schaars dezer dagen.

Ik zal naar school vertrekken met
een rugzak vol bagage en
een hoofd vol tranen,
met een bonkende borst van angst,
maar ik zal er staan,
ik zal er staan voor jou.
het is niet omdat het voorbij is,
dat ik mijn beloftes niet houd.

Maar als je bang ben om terug te gaan
zullen we samen gaan.