solidariteit

Hij wordt ooit directeur,
mijn buurman met het streepjespak,
blijft laat op het kantoor
en brengt nog werk mee naar huis.
Reeds pronkt hij met een firmawagen
en luncht langdurig op kosten van de zaak,
die investeert in zijn talent.

Zijn welvaart
spijst mijn welzijn:
vadertje staat
spant tussen ons
het kostelijke vangnet
van sociale solidariteit,
en herverdeelt met gulle hand de koek,
zodat ik relatief royaal
en zonder schroom
van uitkeringen leef, met af en toe
een klusje in het zwart,
en verder lummel ik maar aan.

Terwijl mijn buurman voor ons beiden zwoegt
beseft hij amper hoe ik lijd:
geen werk en dus een zee van tijd
om in de zon te luieren
in de tuin, onder de appelbloesem,
met de krant, een koel glaasje rosé
en soms ook nog
het eenzame vrouwtje
van een hardwerkend kader
nog nagenietend van de liefde
zonnend aan mijn zij.