Spijt
Heel veel spijt
Heb ik nu op dit moment
Het enige wat ik dicht tegen mij
Aan kon houden
Is nu voor altijd kwijt
Jouw geur kan ik niet meer ruiken
Nooit meer het echte gevoel
Dat je nog dicht bij mij bent
Ik snap niet hoe het kon gebeuren
Zomaar in het niets
Was ie weg
Alsof het er nooit was geweest
Zomaar werd een stukje
Van mijn oma kwijtgeraakt
Ik kan het niet geloven
Ik was er zo zuinig op
Dag en nacht had ik hem bij
En nu is ie weg
Van de aardbodem verdwenen
Er alles aangedaan
Om hem terug te vinden
Maar helaas zonder resultaat
Ik kan het mijzelf nooit meer vergeven
Elke keer weer
Denk ik nu dat mijn oma
Teleurgesteld is in mij
Ik heb weer gefaald
Esmee
Reacties op ‘Spijt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!