vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Herinnering
De zon legt zich in schaduw,
op de grond,
ik zie haar afgelijnd in lente
verschijnen en verdwijnen,
met een wolk gewist,
als herinnering
van dingen.
De blonde minnares
straalt warm haar liefde,
en sluiert preuts
het lichaam,
als herinnering
aan veel beloftes.
De hemel neemt haar
's morgens zacht op bed,
met hete kussen op de middag,
en 's avonds slaapt zij in
met rode oortjes,
als herinnering
aan al haar lusten.
Reacties op ‘Herinnering’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!