En ik brak

Ik zag jou en je zat altijd op mijn schouders, zelfs al was je kilometers van mij vandaan.
Niemand die het wist, zelfs jij niet.
En toen plots, was het gedaan.
Ik kon er niets aan doen.
Mijn schouders konden jou niet meer dragen, want mijn hart kreeg er niets voor terug.
Dus kropen er verlegen woorden uit mijn mond, een rilling over mijn rug.
Jij viel van mijn schouders
en ik brak.