Femme Fatale
Ik wil boos zijn...
Ik wil verdrietig zijn...
Maar de pijn...
Is gelukkig klein...
Ik ken je niet...
Ken alleen je lied...
Je lied is prachtig...
Je ethiek...
Twijfelachtig...
Genot, groot maar kort...
Pijn... op de lange termijn?
Femme fatale...
Jij hebt de kracht...
Mijn ondergang te zijn...
Als geloof tekort schiet...
en jij te weinig geluk ziet...
zal ik mijn hartje sluiten...
Mijn zinnen te buiten...
altijd op een kier...
Daarom fatale liefde...
à ltijd ben je hier...
Ingeprent...
Ik verdoof je...
Alsof ik je nooit heb gekend...
De illusie van vergeten...
Altijd maar vragen...
Oh had ik maar...
De naam van je vriendje gedragen...
Zo dichtbij jou zijn...
Dit was mijn wens...
Mijn passie, mijn behagen...
Interesse zonder nut...
Oneindigheidsgevoelens...
Fluisterend onuitgeput...
Nu de donkere diepte in...
Als kussende herinnering...
Ingezonden door
Geplaatst op
27-09-2014
Over dit gedicht
Dit gedicht heb ik geschreven voor de vrouw die me laat smelten maar hoogstwaarschijnlijk niet goed voor me is...
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Hunkering Liefde Machteloos VerlagenReacties op ‘Femme Fatale’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!