1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Huiskamer: Gedichtenslang [5]

datum 04-03-20 11:38
reactie 976
Verwijderde gebruiker
avatar Berichten: 223
In hetzelfde Maasbracht, wie had dat nu toch gedacht
woont er nog een paar van ''t zelfde geslacht.
toen zij vernamen van dat andere paar, zochten ook zij de priester op.
Wederom met tegenzin zei hij: OK dat moet dan maar.
datum 04-03-20 14:46
reactie 977
Peregrine
avatar Berichten: 44
Maar later, in 't nachtelijk uur,
woelde de priester in zijn bed
en droomde van het hellevuur,
waar hij zichzelf had in gezet.
Waarom toch had hij niet gemerkt,
galmde het in zijn hoofd steeds na,
dat hij actief had meegewerkt
aan 't nieuwe Sodom en Gomorra.
datum 04-03-20 23:37
reactie 978
SilverRoses
avatar Berichten: 5
Gomorra Gomorra
welke hoeken moet ik zoeken
welke wegen moet ik gaan
welke manier kan ik vinden
wacht ik zie nu ineens
duidelijk hier te staan
van boven naar beneden
Dus eerst goed Zoeken
Dan ervoor Gaan
En ik zal je Vinden
Bedankt en tot gauw
datum 05-03-20 10:43
reactie 979
Peregrine
avatar Berichten: 44
“Tot gauw”, zei de draaideurmonteur
en verdween in een kwart van de deur.
Maar de deur blééf te snel,
als een stoomcarrousel,
en hij stelde zijn klant zeer teleur.
datum 25-03-20 06:55
reactie 980
marill
avatar Berichten: 1058
teleurgesteld keek ik achterom
niemand te zien
waarom...
is er een misschien
hopend op meer
keer op keer
keek ik weer om
o zo stom

nu weet ik het weer
de laatste keer
zei je echt gedag
datum 25-03-20 15:12
reactie 981
Peregrine
avatar Berichten: 44
Gedag zeggen via 'n video-link,
in skype of per chat of 'n mail,
ondanks beeldkwaliteit zegt
zo'n boodschap van jou
via pixels mij niet zo veel.
'k Zou het liefste m'n socal media
aan de wilgen willen hangen.
Ik kus tien keer liever je voorhoofd,
je oren, je neus en je beide wangen.
datum 26-03-20 08:02
reactie 982
marill
avatar Berichten: 1058
wangen zijn nat
druppels vallen
als dauw op een blad
verdriet om allen

overal vallen slachtoffers
onschuldig door geweren
zittend op hun koffers
kunnen ze zich niet verweren

slachtoffers door een virus
die niet is te stoppen
zelfs niet met een kus
of door knappe koppen

hiervan kunnen we leren
stop dus die geweren
in al die koffers
van onschuldige slachtoffers

zoek naar een medicijn
tegen deze pijn

zal de wereld nu iets leren?
datum 26-03-20 14:34
reactie 983
Peregrine
avatar Berichten: 44
Iets leren is de wereld vreemd,
is altijd zo geweest,
in tijd van grote crisis wordt
door de mens gewoon doorgefeest.
Hoe simpel moet een boodschap
zijn, voordat zij wordt begrepen,
de raad: “Blijf thuis!” blijkt voor
veel mensen véél te hoog gegrepen.
Het appelleert aan het verstand,
voorkomt onnodig sterven,
het zijn dié rotte appels,
die de hele mand bederven.
datum 27-03-20 07:20
reactie 984
marill
avatar Berichten: 1058
bederven verander ik in bedreven
kwestie van twee letters wisselen
goed
bedreven deed ze haar werk
voor een of ander keurmerk
iedereen was zeer tevreden
tot ze een ziekte had onder de leden
opeens werd ze aan de kant geschoven
dit kwam ze nooit te boven
nog loopt ze naar een therapeut
ze dronk menige neut
als ik ze nu na vijf jaar ziet
doet dit me veel verdriet
hoe kon dit toch gebeuren?
hoe kan ik ze eens opbeuren?
hele gesprekken rond de tafel
met koffie en stroopwafel
niets kan haar treffen
ze zal zelf die blokkade moeten opheffen
wordt mij steeds gezegd
toch heb ik het niet naast me neergelegd
ik nam haar bij de hand
schoof al mijn principes aan de kant
wandelde uren met haar rond
nu is ze bijna weer gezond
het moraal
van dit verhaal
mogen jullie zelf invullen
datum 28-03-20 15:11
reactie 985
Peregrine
avatar Berichten: 44
“zelf invullen” is niet zo moeilijk in deze,
want, zoals in je mooie gedicht is te lezen,
lijkt warmte, die gaat van persoon tot persoon,
in deze hectische tijden niet langer gewoon.

Oprechte bezorgdheid, een luisterend oor,
daar doen we het met z'n allen steeds voor

Veel beter dan iedere medicijn,
therapie, statistiek of getallen,
is te weten dat mensen er voor je zíjn,
je steeds steunen en niet laten vallen.
datum 29-03-20 10:08
reactie 986
marill
avatar Berichten: 1058
vallen de zonnestralen
op mijn handen
die nu zijn aan het werken
om woorden te laten belanden
op een wit velletje papier
net ontving ik een prachtig gedicht
dat wierp wat licht
in deze eenzame dagen
een blaadje vol lieve knuffels
virtueel elkaar omarmen
om ons te verwarmen
de zon doet zijn best
maar in mijn lijf blijft het koud
laten we straks genieten van elkaar
misschien is dat nu een boodschap
van moeder natuur
datum 29-03-20 15:39
reactie 987
Peregrine
avatar Berichten: 44
Moeder Natuur weet het meestal 't beste,
haar wijsheid omvat alles wat kan bestaan,
haar raadgeving is vaak véél meer dan 'n geste,
die een mens beter niet in de wind kan slaan.
Nu we snakken naar innige knuffelingen,
is het beter ons daarvan toch nog te onthouden,
de huidige “winter” gewoon uit te zingen,
nog even te wachten in eenzame koude.
Hoe groot zal de vreugde dan later zijn,
als de zon weer gaat schijnen,
het hart gaat verwarmen,
het geleden leed weer gaan verdwijnen
en de mensen elkaar weer omarmen.
datum 30-03-20 09:25
reactie 988
marill
avatar Berichten: 1058
omarmen
armen om jouw slaan
zodat je niet eenzaam hoeft te staan

armen om mijn medemens
aan de andere kant van de grens

om armen geven
zodat ook zij kunnen leven

omarm me en ik voel
dat ik weer leef
dat ik om je geef
is dat nu het doel
datum 30-03-20 14:00
reactie 989
Peregrine
avatar Berichten: 44
Het doel, is nog mijlenver lopen,
het pad ernaartoe lijkt nog lang.
Toch versterkt elk obstakel de drang,
vastberaden te blijven hopen.

Het verlangen m'n doel te behalen,
is veel sterker dan wat er ook is,
elke tegenslag of hindernis,
nodigt uit om maar liever te falen.

Heel mijn reis is een levensles,
ik ga door, ook al word ik wat moe,
want ik weet : het geheim van succes,
is de moeizame weg er naar toe.
datum 01-04-20 08:24
reactie 990
marill
avatar Berichten: 1058
toe geef me wat ruimte
schuif nu een beetje op
zeur ook even niet
aan mijn kop

die stomme tafel is te klein
zegt mijn achtjarige zoon
boos stampt hij naar boven
zwijgend zwoeg ik verder voor wat loon

hij heeft gewoon gelijk
oplossen kan ik het niet
samen moeten we erdoorheen
de toekomst ligt in het verschiet

niemand kan nu vooruit kijken
probeer wat plezier te maken
met wat humor en een lach
dat is nu ons enige baken
houd je vast
dein mee
aan de horizon is de kust
Naar boven

Reageren op: Gedichtenslang [5]

Reageren is alleen mogelijk als u ingelogd bent, klik hier om in te loggen. Heeft u nog geen account? Klik dan hier om u te registreren.